تشخیص پروستاتیت شامل رد کردن سایر شرایط به عنوان علائم و تعیین نوع پروستاتیت است. پزشک در مورد سابقه پزشکی و علائم سوال خواهد کرد. او همچنین یک معاینه را انجام می‌دهد که احتمالاً شامل معاینه دیجیتال رکتوم نیز می‌شود.

 

آزمایشات تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آزمایشات ادرار. ممکن است نمونه ای از ادرار را برای بررسی علائم بیماری در ادرار (تجزیه و تحلیل کند). پزشک همچنین ممکن است نمونه ای از ادرار را به آزمایشگاه بفرستد تا تشخیص دهد که آیا عفونت دارید یا خیر.
• آزمایشات خون. پزشک ممکن است نمونه های خون را برای علائم و سایر مشکلات پروستات بررسی کند.
• پس از انجام پروستات. در موارد نادر، پزشک ممکن است پروستات را ماساژ داده و ترشحات را آزمایش کند.
• تست های تصویربرداری. در برخی موارد، پزشک ممکن است سی تی اسکن از دستگاه ادراری و پروستات یا سونوگرافی پروستات را درخواست کند. تصاویر سی تی اسکن اطلاعات دقیق تری نسبت به اشعه ایکس ساده ارائه می دهند. سونوگرام تصویر بصری تولید شده توسط سونوگرافی است.
•  

•  

  بر اساس علائم و نتایج آزمایش، پزشک ممکن است به این نتیجه برسد که یکی از انواع پروستاتیت زیر را دارید:

• پروستاتیت حاد باکتریایی. این نوع پروستاتیت است که توسط سویه‌های رایج ایجاد می‌شود، معمولاً به طور معمول شروع می‌شود و علائم و نشانه‌های آنفولانزا مانند تب، لرزش، تهوع و استفراغ را ایجاد می‌کند.
• پروستاتیت باکتریایی مزمن. هنگامی که آنتی بیوتیک ها باکتری های ایجاد کننده پروستاتیت را از بین نبرند، ممکن است عفونت های عود کننده یا درمان دشواری ایجاد شود. در بین حملات پروستاتیت باکتریایی مزمن، ممکن است علائمی نداشته باشید یا فقط علائم جزئی داشته باشید.
• پروستاتیت مزمن/سندرم درد مزمن لگن. این نوع پروستاتیت - شایع ترین نوع - توسط باکتری ایجاد نمی شود. اغلب نمی توان علت دقیقی را شناسایی کرد. برای برخی از مردان، علائم در طول زمان تقریباً ثابت می مانند. برای برخی دیگر، علائم در چرخه هایی با شدت کمتر و بیشتر می گذرد.
• پروستاتیت بدون علامت. این نوع پروستاتیت علائمی ایجاد نمی کند و معمولاً تنها به طور تصادفی زمانی که تحت آزمایشات سایر شرایط قرار می گیرید پیدا می شود و نیازی به درمان ندارد.

   

رفتار

درمان پروستاتیت به علت اصلی بستگی دارد. آنها می توانند شامل موارد زیر باشند:

 

آنتی بیوتیک ها. مصرف آنتی بیوتیک ها رایج ترین درمان تجویز شده برای پروستاتیت است. پزشک دارو را بر اساس نوع باکتری که ممکن است باعث عفونت شود، انتخاب می کند.

اگر علائم شدید دارید، ممکن است به آنتی بیوتیک های داخل وریدی (IV) نیاز داشته باشید. احتمالاً باید به مدت چهار تا شش هفته آنتی بیوتیک های خوراکی مصرف کنید، اما ممکن است برای پروستاتیت مزمن یا عود کننده به درمان طولانی تری نیاز داشته باشید.

• مسدود کننده های آلفا این داروها به شل شدن دهانه مثانه و فیبرهای عضلانی جایی که پروستات به مثانه می پیوندد کمک می کند. این درمان ممکن است علائم بیماری دردناک را کاهش دهد.
• عوامل ضد التهابی. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) ممکن است بیمار را راحت تر کنند.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

موارد زیر ممکن است برخی از علائم پروستاتیت را کاهش دهد:

 

• در یک حمام گرم (حمام سیتز) بنشینید یا از یک پد گرم کننده استفاده کنید.

   

  مصرف کافئین و غذاهای تند یا اسیدی را محدود یا از آن اجتناب کنید، که می تواند مثانه را تحریک کند.

   

  از فعالیت هایی که می تواند پروستات را تحریک کند، مانند نشستن طولانی مدت یا دوچرخه سواری خودداری کنید.

   

  نوشیدنی های بدون کافئین فراوان بنوشید. این باعث می شود که بیشتر ادرار کنید و به تخلیه باکتری ها از مثانه کمک می کند.

•  

طب جایگزین

درمان های جایگزین که برای کاهش علائم پروستاتیت امیدوار کننده اند، عبارتند از:

• بیوفیدبک. یک متخصص بیوفیدبک از بررسی‌های تجهیزات نظارتی استفاده می‌کند تا یاد بگیرید که عملکردها و پاسخ‌های بدن را کنترل کنید.
• طب سوزنی. این شامل وارد کردن سوزن های بسیار نازک از طریق پوست به اعماق مختلف در نقاط خاصی از بدن است.
• داروهای گیاهی و مکمل ها. هیچ مدرکی مبنی بر اینکه گیاهان و مکمل ها پروستات را بهبود می‌بخشند وجود ندارد. برخی از درمان های گیاهی برای پروستات عبارتند از علف چاودار (سرنیلتون)، یک ماده شیمیایی موجود در چای سبز، پیاز و سایر گیاهان (کوئرستین) و عصاره گیاه نخل اره.

در مورد استفاده از روش ها و مکمل های طب جایگزین با پزشک خود صحبت کنید.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

ممکن است با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع کنید. یا ممکن است فوراً به متخصص مجاری ادراری و دستگاه تناسلی (اورولوژیست) ارجاع داده شوید.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می‌کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

• علائم، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل قرار ملاقات و زمان شروع آنها نامرتبط به نظر برسد
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده یا بیماری های اخیر
• تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزها
• سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

در صورت امکان از یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید تا کمک کند اطلاعاتی را که داده می شود،  به خاطر بسپارید.

 

 

برای پروستات، سوالاتی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

• چه چیزی ممکن است باعث علائم من شود؟
• چه شرایط دیگری می تواند باعث درد من شود؟
• به چه نوع آزمایشی نیاز دارم؟
• چه درمانی را توصیه کنید؟
• آیا گزینه های درمانی دیگری وجود دارد؟
• آیا بروشور یا سایر موارد چاپی وجود دارد که بتوانم باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، مانند:

• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• علائم چقدر شدید است؟
• آیا علائم ادامه دارد یا می آیند و می روند؟
• آیا اخیراً تشخیص داده شده است که مبتلا به بیماری هستید؟
• آیا در گذشته عفونتی داشته اید؟
• آیا اخیراً آسیبی به کشاله ران خود داشته اید؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بهبود می بخشد؟
•